Historia Jednego Obrazu: Odjazd na Cyterę

„Odjazd na Cyterę” to nie jeden obraz, lecz cykl trzech dzieł autorstwa Jeana Antoine’a Watteau, przedstawiciela francuskiego rokoko. Dzieła to obrazy olejne namalowane w latach 1710-1718.

.

Obrazy Watteau są bardzo charakterystyczne do sztuki pochodzącej z rokoko. Przedstawiają tzw. Par pro toto fete galante, czyli idylliczne zabawy, koncerty i spotkania.

.

W 1710 roku powstał pierwszy obraz cyklu. Było to na dwa lata przed wstąpieniem artysty do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu. Obraz ukazuje grupę arystokratów udających się na grecką wyspę Cyterę. Dzieło nie jest duże, mierzy 43 × 53 cm. Obraz znajduje się w Städel Museum we Frankfurcie nad Menem.

.

Po wstąpieniu do Akademii malarza zobowiązano do utworzenia obrazu o dowolnej tematyce. Artysta miał udowodnić, że posiada malarskie zdolności. W 1717 roku powstało drugie dzieło z cyklu. Był to już obraz o większych wymiarach: 129 × 194 cm. Znajduje się w paryskim Luwrze. Obraz przedstawia osoby, które chcą opuścić wyspę i te, które chcą dopłynąć do miejsca schadzki. Wyspa Cytera była uznawana za „królestwo miłości”. Miała się odnosić do mitycznej wyspy uchodzącej za idylliczną krainę zabaw, miłości i przyjemności. Właśnie tam miała urodzić się i przebywać Afrodyta. Jeden z założycieli Luwru uważał, że obraz Watteau emanuje miłością, w którym nawet niebo i powietrze są nienasycone.

Z lewej strony obrazu znajduje się ozdobny okręt przyozdobiony kwiatami róż. Maszt wieńczy nagi amorek, który przykrywa łódź różową płachtą. Parom również towarzyszą nagie amorki. Każda para przedstawia osobną scenkę. Kilka podąża wgłąb wyspy, trzy pary bawią się na pagórku. Wśród drzew znajduje się także posąg Afrodyty przystrojony kwiatami róż. Pomiędzy parą a boginią znajduje się amor, który nakłania kobietę do do sekretnych zwierzeń wyrażanych przez jej partnera.

.

Rok później, powstał trzeci i ostatni obraz cyklu o wymiarach 130 × 192 cm. Znajduje się w pałacu Charlottenburg w Berlinie.

Jean Antoine Watteau zaczerpnął temat do obrazów z komedii „Les Trois Cousines” autorstwa Florenta Cartona Dancourta. Jej premiera miała miejsce w Paryżu w 1700 r. Na twórczość malarza wpłynął także Peter Paul Rubens, który był zwolennikiem barokowego koloryzmu. Malując wszystkie obrazy cyklu artysta skupiał się na kolorystyce, stosował barwne plamy wykluczając kontur.