Wernisaż wystawy Anna Plewka: Rezonans – napięcie powierzchni

25 października
piątek 25 października 2024 o 18:00
Centrum Kultury i Sztuki
Atrium
ul. Reymonta 33
opis wydarzenia
Wystawa czynna do 1 grudnia 2024 r.
Rezonans – napięcie powierzchni
Abstrakcyjne formy fotograficzne prezentowane na tkaninach wywołują wrażenie zanurzenia w alternatywnym wymiarze, gdzie materia zyskuje nową, niemal duchową jakość. Delikatność tkanin kontrastuje z intensywnymi, nasyconymi barwami, które zdają się eksplodować z powierzchni w postaci nieorganicznych, wielowarstwowych struktur a następnie wygaszają swoją jaskrawość przechodząc w półtony. Każdy skrawek materii zdaje się pulsować własnym rytmem. Wyczuwalne napięcie między poszczególnymi elementami jest jak rezonans, który przenika przestrzeń, angażując w nią zarówno zmysły, jak i wyobraźnię. Struktury rezonują – oznacza to granicę postawione w przestrzeni, która może stać się labiryntem w poszukiwaniu emocji we wnętrzu. Każdy obraz oddziela poszczególne fragmenty przestrzeni, wydaje się ruchomy, ale to widz jest mobilnym obserwatorem. Intensywność barw i półprzezroczystość tkanin ma znaczenie w momencie interakcji osób znajdujących się pomiędzy nimi. Półprzezroczyste fotografie to metafora refleksji autorki na temat rozpadu materii i mechanizmów jej przekształcania w nowe obiekty. Półprzezroczyste struktury, niczym delikatne warstwy wspomnień, różnią się między sobą, widoczne częściowo, zakrywają pęknięcia materii i barwy – jedna przez drugą. Struktury to płaskie obiekty, zbudowane z barw i faktur, które przenikają się wzajemnie, tworząc nowe formy materii. Powierzchnie, niegdyś gładkie i zimne, teraz noszą ślady transformacji – odciski, które nadają im nową tożsamość. To, co nieożywione, wchodzi w dialog z naturą , stając się śladem upływu czasu i nieustannej interakcji ze światem. Autorka, świadoma tych zmian, przetwarza wybrane fragmenty materii fotograficznej. Jej interwencje są plastyczną reinterpretacją, przekształceniem tego, co pierwotnie nie miało znaczenia, w nową jakość plastyczną. Przemiana materii cyfrowej w namacalną tkankę fotograficzną daje jej nowe życie, nowy sens, który wprowadza nas do innego wymiaru percepcji. To, co niegdyś było tylko zwykłym artefaktem, teraz staje się zmodyfikowanym obrazem współistnienia natury i kreacji. W tym symbiotycznym procesie, materia zyskuje głębię, a jej nowe formy stają się zapiskami z pamięci. Autorskie przetworzenie jest zatem nie tylko kreacją, ale także dialogiem z czasem i naturą – próbą uchwycenia nieuchwytnego, zatrzymania w obrazie tego, co płynne i zmienne. To działanie, które odkrywa przed nami nowe światy, ukryte pod powierzchnią materii, i pozwala dostrzec piękno w tym, co na pierwszy rzut oka może wydawać się zwyczajne.
Tekst: Anna Plewka
(tytuł filmu animowanego Aleksandry Chrapowickiej) Materia ożywiona i statyczna
(tytuł utworu muzycznego Szymona Komorowskiego) Field II C
FILM Materia ożywiona i statyczna to pięciominutowa barwna animacja wykonana techniką cyfrową. FIlm jest hołdem złożonym naturze, a zwłaszcza dwóm jej materiom ; wodzie i niebu. A więc dwóm przestrzeniom w której obraca się człowiek. Zmienność jej natury zawsze mnie fascynowała, ze względu na mnogość inspiracji tak potrzebnych do tworzenia. Film wykonany jest w płaskiej technice. Animacja stanowi poniekąd kompilację różnych plastycznych wartości. W głównej mierze oparta jest na ożywieniu fotografii barwnej, przedstawiających morze i chmury, ale zawiera też zdjęcia przedstawiające industrialne tematy, np.fragmenty miejskiego pejzażu takiego jak bramy kamienic, sklepienia czy przyuliczne chodniki. Widać też ujęcia wykonane techniką rysunkową przedstawiające ptaki i ryby, czyli zwierzęta żyjące w ich naturalnym środowisku, które przedstawiam.
Prof. dr hab. Aleksandra Maria Chrapowicka
Urodzona w Łodzi. Studia magisterskie ukończone na Wydziale Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych im. W. Strzemińskiego w Łodzi. Następnie studia w katedrze Animacji na Wydziale Operatorskim i Realizacji Tv w PWSFTviT im. L. Schillera w Łodzi. Do chwili obecnej zatrudniona na stanowisku naukowo-badawczym w Katedrze Animacji, gdzie prowadzi zajęcia ze studentami z przedmiotu; Realizacja filmu animowanego oraz Rysowanie ruchu. Pod jej opieką artystyczną powstało wiele studenckich filmów, nagradzanych na festiwalach filmowych w kraju i zagranicą. Zainteresowana od lat twórczością dla najmłodszych widzów. Tworzy krótkometrażowe autorskie filmy dla dzieci w technice płaskiej animacji, łącząc animację klasyczną z animacją cyfrową. Jej filmografia to m.in; Gdzie jest bajka ? (2008), Wilczek Lupi i Baranek Bobek (2016), Marzenia misia Walentego (2017), W poszukiwaniu zimy (2018), Opowieść małego pieska (2023), Lisica Ludka na tropie (2024). Realizatorka opraw graficznych i animacji do koncertów muzyki poważnej dla najmłodszych słuchaczy w filharmoniach w całej Polsce. Autorka książki dla dzieci; Jak powstaje bajka. Podręcznik filmu animowanego dla najmłodszych (Wydawnictwo PWSFTviT 2024).
Tytuł animacji :Materia ożywiona i statyczna
Szymon Komorowski jest absolwentem Wydziału Kompozycji na UMFC w Warszawie. Komponuje głównie na składy kameralne, instrumenty solowe z live electronics oraz taśmę. Interesuje się surowymi brzmieniami inspirowanymi audiosferą miejską i przemysłową. Lubi cytaty dźwiękowe, field recording, muzykę renesansową i black metal. Jest autorem m.in. opery na temat nieśmiałości i wstydu („Sham(e) Opera”), współczesnej interpretacji muzyki dawnej w wykonaniu zespołu trębaczy („Madrigal for Brass Ensemble”), jak również utworu chóralnego na temat zazębień kulturowych trzech religii abrahamicznych („Ad Aeternum”).
tytuł utworu muzycznego Fields II C