Dajmy się porwać musicalowo-horrorowej konwencji!
W polskim kinie czegoś takiego jeszcze nie było!!
To nie będzie lekka komedia romantyczna!
Syreny wabią i są krwiożercze!
Smoczyńska tworzy własny, autorski język filmowy!

Wyraźnie czerpie z teledysków (jak „Hunter” Björk) i zdjęć amerykańskich mistrzyń fotografii Diane Arbus i Nan Goldin, z reklam (scenę, w której syreny wypływają z Wisły, zainspirowały zdjęcia Ryana McGinleya do reklamy Wranglera), ale też obrazów Aleksandry Waliszewskiej. Wreszcie z kina – od klasycznych „Dziwolągów” (1932) Toda Browninga, przez Herzoga, Wong Kar-waia, Tarantino, po seriale „07 zgłoś się” i „Tulipan”.

Film Smoczyńskiej jest historią o inicjacji, ale przede wszystkim – o kobietach i dorastaniu.

(wyborcza.pl)

Wszystko tutaj świeci się, błyszczy, tańczy, wiruje, niby mamy czasy schyłkowego PRL-u, jednak w ogóle nie są odczuwalne. Jest to zupełnie inna rzeczywistość. Świat nocy w końcu rządzi się swoimi prawami. Zacierają się granice między tym co realne i nadrealne .

Dwie nastolatki – Złota i Srebrna – lądują w środku tętniącego muzyką, mieniącego się światłami neonów i cekinów świata warszawskich dancingów lat 80. Nie są to jednak zwyczajne dziewczyny, tylko syreny, które próbują poznać i zrozumieć, czym jest bycie kobietą w otaczającej je rzeczywistości. Dołączają do muzyków zespołu Figi i Daktyle, z dnia na dzień stając się sensacją nocnego życia stolicy. Pochłonięte przez miłość i rodzące się namiętności, na chwilę zapominają o swojej prawdziwej naturze. Ale wystarczy jedno złamane serce, by sytuacja wymknęła się spod kontroli…

Muzycznie wszystko utrzymane jest w klimacie muzyki królującej na parkietach w latach 80. Poza znanymi utworami z tego okresu mamy też oryginalną muzykę stworzoną przez złożony z dwóch sióstr zespół Ballady i Romanse. Ich muzyka oparta jest na mocnych tekstach, które są integralną częścią fabuły.

„Córki dancingu” miały swoją kinową premierę 1.02.2017 w USA. Film otrzymał entuzjastyczne recenzje!

80. O. Scott z The New York Times „Syreny znajdują pracę, śpiewając i uprawiając striptiz w nocnym klubie, który mógłby pochodzić z wczesnych filmów Davida Lyncha czy teledysku z lat 80.”

Premiera filmu w USA odbyła się na Festiwal w Sundance 2016. Film został doceniony i wyróżniony – Nagroda Specjalna Jury w konkursie Kino Światowe – Nagroda za wizję artystyczną w dramacie Agnieszka Smoczyńska

Udział w konkursie na najlepszy dramat zagraniczny Agnieszka Smoczyńska

Orły 2016 – Wygrana – Odkrycie roku Agnieszka Smoczyńska za reżyserię

Agnieszka Smoczyńska – reżyserka i scenarzystka. Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu, ukończyła kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim (2002) oraz kurs dokumentalny Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Ma również absolutorium wydziału reżyserii filmowej i telewizyjnej na WRiTv Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2005).

Jest stypendystką Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne. Podczas studiów nakręciła dwie etiudy –„Kapelusz” oraz „3 love”, które zostały bardzo dobrze przyjęte i zdobyły kilkanaście nagród w Polsce i za granicą. W 2007 roku, wspólnie z Robertem Bolesto, zaadaptowała opowiadanie Olgi Tokarczuk, na podstawie którego  powstał film krótkometrażowy „Aria Diva”. On także okazał się sukcesem: zdobył nagrody na wielu festiwalach, m.in. w Krakowie i Nowym Jorku.

scenariusz: Robert Bolesto,
reżyseria: Agnieszka Smoczyńska,
obsada: Kinga Preis, Michalina Olszańska, Marta Mazurek, Jakub Gierszał
produkcja: Polska 2015,
gatunek: Dramat, komedia, musical
czas: 92 min.