Paweł Łoziński ponownie odsłania intymne relacje rodzinne. Co kryje się pod słowem „miłość”? Żyjąc często tworzymy z bliskimi więzi i węzły, które z czasem wydają się nam nie do rozsupłania. Film opowiada o dramacie dwóch kobiet, matki i córki związanych ze sobą trudnym, skomplikowanym uczuciem. Kluczowe dla bohaterek jest spotkanie z kimś trzecim, obcym – doświadczonym terapeutą profesorem Bogdanem de Barbaro.

Ekstremalnie bliskie kadry (niezwykłe zdjęcia Kacpra Lisowskiego) wyłapują każdą emocję na twarzach kobiet. Jako widzowie jesteśmy świadkami napięć, łez, żalu i frustracji. Podglądamy sesje na przestrzeni kilku miesięcy i widzimy, jak ewoluuje relacja matki i córki. Ale przecież to, co dzieje się za drzwiami gabinetu, powinno być owiane tajemnicą zawodową. Jak udało się Pawłowi Łozińskiemu złamać tę żelazną zasadę?

„Wybitny. Jest o czym myśleć” – Tadeusz Sobolewski, „Gazeta Wyborcza” (na podst. materiałów dystrybutora)

Po projekcji spotkanie z reżyserem Pawłem Łozińskim poprowadzi Grzegorz Pieńkowski!

Nagrody:

Srebrny Lajkonik dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego // Krakowski Festiwal Filmowy 2016

Paweł Łoziński

Reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych i fabularnych, producent filmów dokumentalnych. Urodził się w 1965 w Warszawie.

Zanim zdecydował się zdawać do szkoły filmowej, wykonywał wiele zawodów, m.in. pracował w warszawskiej Wytwórni Filmów Dokumentalnych jako stolarz, był magazynierem w sklepie spożywczym, malował barierki. Próbował też studiować informatykę, fizykę. W 1988 dostał się do Łódzkiej Szkoły Filmowej, a w 1992 ukończył tam studia reżyserskie. Jego filmem dyplomowym była zrealizowana w tym samym roku etiuda dokumentalna, a właściwie pełnometrażowy film dokumentalny „Miejsce urodzenia”, powstały w warszawskim Studiu Filmowym „Kronika” i łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej pod opieką Andrzeja Brzozowskiego. Debiutem fabularnym zaś i jedynym jak dotychczas filmem fabularnym w dorobku reżysera, był zrealizowany w 1996 film „Kratka”. W ostatnich latach Paweł Łoziński także produkuje swoje filmy. Często też współpracuje z ojcem, Marcelem Łozińskim, m.in. brał udział w realizacji „89 mm od Europy” i „Wszystko może się przytrafić”.

Paweł Łoziński jest synem jednego z najbardziej znanych polskich dokumentalistów, Marcela Łozińskiego. I to pokrewieństwo przekłada się także na jego twórczość. Nie w sensie zapożyczeń, ale podobnego spojrzenia na film, podobnego stosunku do bohaterów. Drugim reżyserem, którego wpływy widać w tematyce podejmowanej przez reżysera oraz jego postawie twórczej, jest Krzysztof Kieślowski. Chodzi o poważny stosunek do tematu, szanowanie swoich bohaterów, sprzeciw wobec traktowania ich instrumentalnie. Chodzi też o podejmowanie ważnych społecznie, czy historycznie, bolesnych nawet tematów.

Wybrana filmografia (dokumenty):

1992 – „Miejsce urodzenia”
1995 – „100 lat w kinie”
1997 – „Japonia” – serial dokumentalny
1999 – „Siostry”
2002 – „Pani z Ukrainy”
2009 – „Chemia”
2013 – „Ojciec i syn”
2014 – „Werka”
2016 – „Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham” (na podstawie Culture.pl)