Historia Jednego Obrazu: Wenus i Mars

„Wenus i Mars” to obraz Sandra Boticelliego. Włoski artysta rzadko malował sceny mitologiczne. Innymi obrazami o tej tematyce są: „La primavera”, „Pallas Atena i centaur”, „Narodziny Wenus” (o tym obrazie już pisaliśmy: „Narodziny Wenus”) i „Oszczerstwo według Apellesa”.

.

Obraz o wymiarach 69,2 × 173,4 cm został namalowany w 1485 roku. Został namalowany temperą na desce. W 1896 roku dzieło znalazło się w kolekcji Aleksandra Berkera, który je wypożyczył do South Kensington Museum (obecne Muzeum Wiktorii i Alberta). Pięć lat później obraz został zakupiony przez National Gallery w Londynie.

.

Wenus (bogini miłości) i Mars (bóg wojny) pokazani są na obrazie  po akcie miłosnym. Mars zapada w sen. Obok niego znajdują się satyrowie, czyli bóstwa płodności. Przedstawiono ich jako istoty dość silnej budowy, które miały ludzką górną połowę ciała a nogi zwierzęce. Wchodzili w skład orszaku Dionizosa. Na obrazie bawią się zbroją Marsa.  Wenus przedstawiona jest w białej szacie z epoki malarza. Jej uczesanie i biżuteria również są charakterystyczne dla tamtych lat. Z prawej strony widać brzęczące osy. Były one godłem rodziny Vespuccich, dla których często pracował artysta.

.

Obraz ma mieć ponoć dwa przesłania: miłość ma wyczerpywać mężczyznę oraz dodawać sił kobiecie. Poza tym drugie przesłanie określono mianem Omnia vincit Amor (Miłość wszystko zwycięża). W prawym dolnym rogu obrazu znajduje się bieluń, czyli roślina wywołująca halucynacje i podwyższająca temperaturę ciała.

.

Sandro Boticelli mógł zainspirować się utworem Lukiana z Samosat, greckiego poety, który opisał obraz „Wesele Aleksandra Wielkiego i księżniczki perskiej Roksany”.

.

Wenus i Mars przedstawieni byli także na jednym obrazie przez innych malarzy: Paolo Veronese, Jacopo Tintoretto, Petera Rubensa.