Tegoroczny przegląd skupia prezentację ambitnych filmów w kręgu Starego Kontynentu. Selekcja filmów objęła tytuły wyprodukowane w 2016 roku, natomiast większość polskich premier odbyła się w 2017 roku. Przekraczać będziemy granice Półwyspu Bałkańskiego, Czech, Słowacji, Wielkiej Brytanii oraz Niemiec. A wyznacznikiem naszych podroży będą postaci kobiet i ich osobiste granice.  Każda z bohaterek jest inna, żyje różnych czasach, w różnych społeczeństwach, ale łączy je silna, wyrazista osobowość. Hasło przewodnie XII przeglądu to GRANICE KOBIET, hasło otwarte na interpretacje, wyrażające kobiece emocje, momenty w których kobiety będą konfrontowały się ze światem, społeczeństwem, z własną naturą, moralnością, dojrzewające do emancypacji, trudnych decyzji.

Każda projekcja filmu będzie poprzedzona profesjonalną prelekcją. Do współpracy zaprosiliśmy prelegentów z kręgu krytyki filmowej oraz filmoznawstwa. Nie zabraknie również przyjaciół DKF-u, nasze zaproszenie przyjął znany dobrze widzom – Pan Janusz Wróblewski.

Mamy nadzieję, że ciekawa tematyka oraz wypowiedzi grona fachowców i ich interpretacje filmów zainspirują do powstania konkursowych recenzji! Dlatego, tradycyjnie ogłaszamy:

KONKURS NA NAJLEPSZĄ RECENZJĘ! Jak co roku przegląd kina europejskiego kończy się konkursem na najlepszą recenzję z wybranego filmu bądź filmów pokazywanych podczas przeglądu. Recenzje należy przesłać na adres e-mail: [email protected] z dopiskiem „Recenzja – konkurs” w tytule lub osobiście przekazać do kasy Kinoteatru „Polonez” również z dopiskiem „Recenzja – konkurs”. Termin dostarczenia prac to 15.09.2017 roku. Rozstrzygnięcie konkursu nastąpi 19.09.2017 przed seansem w ramach DKF „Eroica”. Prosimy o podanie imienia, nazwiska i telefonu kontaktowego. Nagrodami będą darmowe karnety DKF „Eroica” na 30 wybranych seansów w sezonie 2017-2018 (do czerwca włącznie).

Filmy i prelegenci:

29.08 – „Dobra żona” / godz. 20.15

prelekcja Janusz Wróblewski krytyk filmowy, dziennikarz „Polityki”, sekretarz polskiej sekcji międzynarodowego stowarzyszenia krytyki filmowej FIPRESCI. Autor scenariuszy filmowych i książki „Magia kina”. Wieloletni rzecznik prasowy Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

reżyseria: Mirjana Karanović
scenariusz: Mirjana Karanović, Stevan Filipović, Darko Lungulov
obsada: Mirjana Karanović, Boris Isaković, Jasna Djuricić
produkcja: Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Serbia 2016
premiera w Polsce: listopad 2016
gatunek: Dramat

czas: 90 min.

Słynna serbską aktorka, grywającą u Kusturicy czy Jasmili Žbanić – Mirjana Karanović, tym razem staje zarówno przed, jak i za kamerą, by przepracować traumę serbskiej historii. Przepracować – z kobiecej perspektywy.

Milena jest kobietą w średnim wieku, żoną i matką, żyjącą wygodnie w ekskluzywnej dzielnicy Belgradu. Pielęgnuje urodę, sumiennie gotuje, urządza przyjęcia i śpiewa w chórze. Oboje z mężem prowadzą beztroskie życie towarzyskie w grupie przyjaciół. Jednak stopniowo niepokojące elementy rzeczywistości przenikają do świadomości Mileny i zaburzają jej poukładany świat. Pewnego dnia podczas sprzątania odkrywa taśmę wideo, stanowiącą dowód obciążający jej męża strasznymi zbrodniami wojennymi. Tajemnica ta zmieni jej życie i ją samą w nieodwracalny sposób.

Nagrody i festiwale:

• Najlepszy Film z Europy Środkowo-Wschodniej – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cleveland
• 2016 – Festiwal Filmowy Wiosna Filmów w Warszawie
• 2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Sundance, konkurs główny
• 2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Göteborgu, najlepszy debiut (nominacja)
• 2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy FEST w Belgradzie, najlepszy filmkrajowy i najlepsza aktorka – Mirjana Karanović
• 2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wilnie

30.08 – „Lady M.” / godz. 20.15

prelekcja Jakub Koisz młody krytyk filmowy, polonista, kulturoznawca, publikował między innymi w: Film.org.pl, WP, Muscle, Movies Room, Twórczości, Magazynie Filmowym – Piśmie Stowarzyszenia Filmowców Polskich, „Na Ekranie”. Współautor vloga filmowego Urwany Film.

reżyseria: William Oldroyd
scenariusz: Alice Birch
obsada: Florence Pugh, Cosmo Jarvis, Christopher Fairbank
produkcja: Wielka Brytania 2016
premiera w Polsce: czerwiec 2017
gatunek: dramat, romans, thriller
czas: 89 min.

Najbardziej niebezpieczna kobieta to ta, której mówi się, co może, a czego nie wolno jej robić…

Młodziutka Katherine wychodzi za mąż za znacznie starszego i majętnego dziedzica, lecz jest lady jedynie z nazwy. Przyszło jej bowiem żyć w świecie mężczyzn, którzy traktują ją wyłącznie jako piękną ozdobę. Coś, na co przyjemnie popatrzeć, czym można się podniecić lub w wyjątkowych sytuacjach pochwalić, a co nie powinno mieć własnej woli.

Kiedy Katherine spotyka bezczelnego, emanującego seksualną energią Sebastiana, nowego pracownika męża, zaczyna przechodzić wewnętrzną przemianę. Od tego momentu nie zatrzyma się przed niczym, aby dostać to, czego pragnie. Kobieta uwięziona w sztywnym gorsecie obyczajów to niebezpieczna kobieta…

Lady M. to pełnometrażowy debiut reżysera teatralnego Williama Oldroyda, okrzykniętego przez dziennik The Guardian wschodzącą gwiazdą kina brytyjskiego kina. Lady M. to bez dwóch zdań film o kobiecie w brutalnym świecie mężczyzn. Scenariusz filmu na podstawie opowiadania Nikołaja Leskowa „Powiatowa lady Makbet” napisała Alice Birch, wielokrotnie nagradzana dramatopisarka.

31.08 – „Ja, Olga Hepnarova” / godz. 20.15

prelekcja dr Ewa Ciszewska filmoznawczyni, adiunkt w Instytucie Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego, członkini Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, członkini Łódzkiego Stowarzyszenia Inicjatyw Miejskich „Topografie“, zainteresowania naukowe:  Kinematografie Europy Środkowej, historia i kultura Łodzi.

reżyseria: Petr Kazda, Tomás Weinreb
scenariusz: Roman Cílek (idea), Petr Kazda, Tomás Weinreb
zdjęcia: Adam Sikora
obsada: Michalina Olszaoska, Martin Pechlát, Klára Melísková
produkcja: Czechy, Słowacja, Polska, 2016
premiera w Polsce: styczeń 2017
gatunek: biograficzny, dramat
czas: 101 min.

Wtorek, 10 lipca 1973 roku, Praga, przystanek na alei Obrońców Pokoju. Kobieta, lat 22, będąca zawodowym kierowcą, wjechała ciężarówką model Praga RN w grupę ludzi oczekujących na tramwaj. 8 osób zginęło, 12 zostało rannych. To nie był nieszczęśliwy wypadek. Działała z premedytacją. Chciała zabić jak najwięcej osób. Nie uciekała przed milicją. Nie broniła się na procesie. Była ostatnią kobietą w byłej Czechosłowacji, na której wykonano karę śmierci. Dwa dni przed swoim czynem napisała list. „Dlaczego to robię? Żeby ludzie zrozumieli, że istnieje kres bezsilności jednostki. Jestem samotnikiem. Człowiekiem zniszczonym przez ludzi. Mam wybór – zabić siebie albo innych. Wybieram zemstę.” Ja, Olga Hepnarová

Film „Ja, Olga Hepnarová” w żadnym wypadku nie stanowi pochwały dla masowej morderczyni ani usprawiedliwienia jej zachowania. Stara się natomiast pokazać bohaterkę jako człowieka i dotrzeć do odpowiedzi na pytanie, dlaczego doszło do tego strasznego wydarzenia.

Zgodnie ze swoim tytułem obraz „Ja, Olga Hepnarová” zorientowany jest na przeżycia Olgi, na to, jak postrzega samą siebie oraz stosunek otoczenia do niej. Słyszymy jej myśli, które wyraziła w zachowanych listach: romantyczna poza wyrzutka przeplata się w nich z głosem zagubionej anarchistki, przemądrzałości z niezręcznością. W sugestywnych ujęciach razem z Olgą przeżywamy otoczenie, w którym rodzą się jej fatalne idee. Obserwujemy ją w sytuacjach, w których otoczenie jest dla niej okrutne – lub tylko jej się tak wydaje, ale ta różnica w zasadzie nie gra roli, dziwna, zamknięta w sobie dziewczyna w świetnym wykonaniu Michaliny Olszańskiej patrzy na swoich towarzyszy złym wzrokiem, a ich czyny

interpretuje jako systematyczną agresję.

Film światową premierę miał na festiwalu w Berlinie (był filmem otwarcia sekcji Panorama). Od tego czasu film był zaproszony na przeszło 60 międzynarodowych festiwali na wszystkich kontynentach. Film, Tomas Weinreb i Petr Kazda (reżyserzy) oraz Michalina Olszańska zdobyli wiele nagród, m.in.:

• Sofia – Najlepsi reżyserzy
• Wilno – Najlepszy film
• Tarkovsky Fest – Najlepszy film
• Festival du Film Subversif de Metz – Najlepszy film
• Łagów – Najlepszy film
• Koszyce – Najlepsza aktorka
• Miosk – Najlepsza aktorka i Najlepsi reżyserzy

01.09 – „24 tygodnie” / godz. 20.30

prelekcja Justyna Szaferska – zdobywczyni tytułu licencjata filmoznawstwa, wiceprzewodnicząca Koła Naukowego Filmoznawców Uniwersytetu Łódzkiego, zainteresowania naukowe:  sposób kreacji bohaterek kobiecych w tekstach kultury, zagadnienie emancypacji bohaterek disneyowskich filmów animowanych o Księżniczkach. Prywatnie feministka.  

Reżyseria: Anne Zohra Berrached
Scenariusz: Carl Gerber, Anne Zohra Berrached
Obsada: Julia Jentsch, Bjarne Mädel, Johanna Gastdorf
Produkcja: Niemcy 2016
Premiera w Polsce: maj 2017
Gatunek: dramat
Czas: 103 min

Jedna z najbardziej obiecujących niemieckich reżyserek z powodzeniem mierzy się z dramatem matki stojącej przed dylematem aborcji. Astrid jest komediantką. Prowadzi popularny telewizyjny show, a jej mąż Markus jest jej menedżerem. Wiodą szczęśliwe życie zarówno w świetle jupiterów, jak i poza nim. Mają piękny dom, śliczną 9-letnią córkę i drugie dziecko w drodze. Sielankę burzy wiadomość od ginekologa: płód ma zespół Downa i poważną wadę serca. Po pierwszym szoku para optymistycznie postanawia zmierzyć się z problemem. Odwiedzają szkołę dla osób z zespołem Downa, próbują możliwie najlepiej oswoić się z tematem. Z czasem jednak okazuje się, że Astrid sama będzie musiała podjąć trudną decyzję co do przyszłości nienarodzonego dziecka, swojej rodziny i kariery…

Nagrody i festiwale:

• 2016 – MFF Berlinale – konkurs główny (nominacja), Stowarzyszenie Niemieckich Kin Artystycznych (nagroda specjalna)
• 2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Stambule